روزهایی از زندگی

سلام

بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند
قاب عکس توست اما شیشۀ عمر من است

بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند
تار موی توست اما ریشۀ عمر من است

عکسهایی رو که توی این پست میذارم مربوط میشه به قبل از یلدا، ولی چون احتمالاً یِ مقداری تنبلی فرمودم  و دیر جنبیدم و یلدا شد ، تصمیم گرفتم که اول عکسهای شب چلّه رو که داغ بود بذارم بعد به این عکسها برسم

میپردازیم به عکسهــــا در --->                                          

چلّـــه بزرگه

سلام زمستونی ولی به داغی خورشید تابستونی

چنان با شورُ نغمه ،شعرُُ داستان

خرامان میرسد از راه زمستان

شمردم من ز چله تا به نوروز

نمانده هیچ جز هشتادُ نه روز

کنون معکوس بشمارید یاران

که در راه است فصل نوبهاران

به قول پرهام شب لَیدای 1391 خونه بابابزرگ

ادامۀ مطلـــــــب یادت نره